Leven met Afasie
Vroeger gaf hij les, deelde hij kennis. Nu worstelt hij elke dag om zich duidelijk te maken.
Sindsdien is alles anders. Boodschappen doen, iets wat ooit een snelle routineklus was, verloopt nu moeizaam. Hij weet precies wat hij nodig heeft, maar in de winkel kan hij de woorden niet vinden.
Zijn handen maken gebaren, zijn ogen zoeken begrip, maar vaak krijgt hij alleen een vragende blik terug.
Naar familiefeestjes, waar hij vroeger het middelpunt van het gesprek was, gaat hij nauwelijks meer. Grapjes vliegen langs hem heen, discussies over politiek en het nieuws kan hij niet volgen, laat staan eraan deelnemen. Hij lacht mee als anderen lachen, maar voelt zich buitengesloten.
Het moeilijkst is misschien nog wel het verlies van zijn zelfstandigheid. Een telefoongesprek voeren is vrijwel onmogelijk, formulieren invullen zonder hulp van zijn partner een nachtmerrie. Vroeger gaf hij les, deelde hij kennis. Nu worstelt hij elke dag om zich duidelijk te maken.
Afasie heeft hem niet alleen zijn taal afgenomen, maar ook een deel van zijn identiteit. En toch blijft hij proberen, elke dag opnieuw, om een manier te vinden om weer begrepen te worden. Onderzoek, behandeling en ondersteuning van Peter en naasten is hiervoor essentieel.
